Her şeyi anlarımda kaderi anlayamam. Aslında anlayabilirim ama kabul edemem. Bazen öyle hissederim ki kaderi, elimde tuttuğumu düşünür, ona sahip olduğuma inanırım. Sonra yanılıp istediğimi seçerim, kaderim o olur. Seçmem, yine o olur. Yani ben onu istemesem de seçtiğim yolun geçtiği yerdir kader.
Yürürken yolda bıraktığım ayak izlerim de, anılarımdır. Ayak numaranın büyüklüğü ya da küçüklüğü ilgilendirmez kaderi. Yaşatacağı varsa bir şeyleri gözyaşına da yaşına da bakmaz. Küçücük ellerinle tutamazsın zamanı, zaten yolları değil yılları yürürsün yalınayak. Elinden kayıp giderken zaman, ayaklanır hayat.
Ve
Zaman ile kader asılıdır havada, nefes aldıkça bizimledirler.
0 yorum:
Yorum Gönder