Bazen nerede olduğumu bilmiyorum. Bir filmin sahnesi, bir romanın sayfası, bir şarkının notası ya da bir kahvenin köpüğü... Kimse henüz izlememiş, sayfalarımı karıştırmamış, müziğime söz yazamamış, bir yudum almamış. Kimse dokunmamış en derine, hep yüzeyde kalmış. Belki de kimse hissedememiş gerçek beni. Hep bir adım uzak durmuşum o yüzden hayallerime. Ne umutlar tüketmişim boşu boşuna. Hep akşamüzerleri hüzünlendirmiş, yalnızlığımı anlatmış bana. O saatlerde anlamışım aşkın kıymetini. Şimdi;
Huzuru ararken,
Kendimi dinlerken,
En önemlisi
"Akşamüstü yalnızlığı" diye bir şey varken, aşk çok yakınlarda olamaz.
.JPG)
Fotoğraf bana ait.
0 yorum:
Yorum Gönder