"Neden?" diye sormamayı öğrendiysen hayat daha kolaylaşıyor. "Olduğu gibi kabul etmek" se eğer evet, bu o oluyor. Elmaya "sen neden elmasın?" diye sormak kadar mantıksız, gereksiz, anlamsız gibi bir şey. Çünkü nedensiz oluyor çoğu şey.
Bazen alacağın cevabı bildiğinden susuyorsun, bazen de duymak için bilerek soruyorsun.
Her ikisinde de canın yanıyor ama en azından soru sormayı, sormamayı, cevap vermeyi, vermemeyi öğreniyorsun. İnsan kendi yaşamayınca anlamıyor, biliyorsun.
Konu aşksa eğer, bildiklerini unutuyorsun, her şeyi en baştan öğreniyorsun hatta.
Önce kendine ihanet ediyorsun sonra bildiğin tüm cevaplara.
Ama aşk bir gün bitiyor.
Soramadığın tüm soruların cevapları için üzülüyorsun en çok.
Öyle bir zaman geliyor ki, okuduğun kitaplar, evrene yolladığın mesajlar, inancın hepsi ama hepsi işe yaramıyor.
İlk sorduğun soru; "Neden ben?" oluyor.
Sonra devamı geliyor soruların.
Durduramıyorsun.
Önce kendine ihanet ediyorsun sonra bildiğin tüm cevaplara.
Ama aşk bir gün bitiyor.
Soramadığın tüm soruların cevapları için üzülüyorsun en çok.
Öyle bir zaman geliyor ki, okuduğun kitaplar, evrene yolladığın mesajlar, inancın hepsi ama hepsi işe yaramıyor.
İlk sorduğun soru; "Neden ben?" oluyor.
Sonra devamı geliyor soruların.
Durduramıyorsun.
0 yorum:
Yorum Gönder