Boşluğa

Bugünü hiç yaşamadım ben.
Kuşların cıvıltısını duymadım, insanları dinlemedim, hiçbir şeyi umursamadım…
Boşluktaydım…
Aslında yaşadığım, benim bile olmayan bir şeyi kaybetmekti…
Var mıydı? Yok muydu?
Henüz bunu bile anlamadan ellerinden kayıp gitmesine bakakalmaktı.

Biliyorum bu boşluk gitgide büyüyerek beni içine çekecek ve ben hep bu boşluğun içinde olacağım.
Ama hiç hissetirmeyeceğim…
Ve dilimde bu bugünkü duygularıma yıllar önce yazılan bir şarkı olacak…

Yürüyorum hasretin acının üstüne…
Sığmıyorum dünyaya dar geliyor…
Geceler mi uzadı, bu karanlık ne…
Gönlümün bayramları, şenliği söndü…